در طلب احسان

گفتم چو لطف بار خدایم قبول کرد		جانم ز قهر و غصه‌ی ایام رسته شد
گفتم چو صبح وعده‌ی انعام او دمید		روزیم فاضل آمد و روزم خجسته شد
خود بعد انتظار درازم گلو گرفت		نومیدیم که جانم از آن درد خسته شد
گیرم که سنت صله برخاست از جهان		آخر در زکوة چرا نیز بسته شد