اتیوپی

اتيوپى در شرق آفريقا، شمال کنيا، جنوب اريتره و بين سودان در غرب و سومالى و جيبوتى در شرق واقع است. اين کشور گسترهٔ پهناورى از مناطق زيست‌محيطى دارد و با حيات‌وحش و گياه تداعى مى‌کند. زمين‌هاى مرتفع با بلندى بيش از ۲۰۰۰ متر بخش بيشتر مرکزى کشور را تشکيل مى‌دهد. هنوز جنگل‌هائى از درختان تيرهٔ مخروطيان در ارتفاعات ۳۰۰۰ مترى يافت مى‌شود، ولى بيشتر زمين‌هاى مرتفع براى کشاورزى صاف شده‌اند. مناطق پست سرزمين‌هاى مرتفع را احاطه مى‌کنند و داراى آب‌وهوائى نيمه‌خشک، خشک و انواع گياهان هستند. درّه شکافتى و چندين درياچه‌ آن در جنوب بخش مرکزى کشور قرار دارند - اين دره به داخل چندين کشور شرقى و جنوبى آفريقا ادامه يافته است. درياچهٔ تانا، در شمال شرقي، سرچشمه رود نيل آبى است.

اتيوپى داراى تاريخ چند هزار ساله است. در کتاب‌هاى باستانى مصرى به آن اشاره شده و از مراکز ابتدائى مسيحيت در آفريقا بوده است. اين کشور به‌جز يک دوره بسيار کوتاه ۴۱ - ۱۹۳۶، هرگز مستعمره نبوده است. جمعيت کنونى حدود ۵۰ ميليون نفرى آن عمدتاً از مزرعه‌داران و گله‌داران تشکيل شده است. پايتخت آن، آديس آبابا، با ۵/۱ ميليون جمعيت، شهرى جذاب مى‌باشد در سرزمين‌هاى مرتفع مرکزى واقع است. آديس آبابا محل استقرار سازمان وحدت آفريقا و کميسيون اقتصادى سازمان ملل براى آفريقا، و مقر منطقه‌اى ساير سازمان‌هاى بين‌المللى است. در سال‌هاى اخير، اين کشور به‌علت آشوب‌هاى سياسى و قحطى دچار مشکلاتى شده است.

اين کشور منابع کلانى براى جهانگردى دارد. تنوع مناظر ديدنى و حيات‌وحش (از جمله بسيارى از انواع عظيم‌الجثه و پرندگان فراوان) در مناطق مختلف زيست‌محيطى وجود دارد. برخى از گونه‌هاى حيات‌وحش منحصر به اين کشور هستند. چندين پارک ملى و مناطق حفاظت‌شدهٔ طبيعى مشخص شده‌اند و برنامه‌هاى حفاظت محيط ‌زيست در دست تهيه هستند. با وجود اين، برخى از گونه‌هاى جانورى به حفاظت بيشتر نياز دارند تا دوباره شکوفا شوند. بزرگ‌ترين محل تمرکز حيات‌وحش در گوشهٔ جنوب‌غربى کشور نزديک مرز کنيا و سودان وجود دارد. جاذبه‌هاى مهم نوع دوم وجود محل‌هاى باستان‌شناختى و تاريخى فراوان است، به‌خصوص کليساهاى سنگى در لاليبلا، ويرانه‌هاى ۲۰۰۰ سالهٔ امپراتورى باستانى حبشه، و صومعه‌هاى قرون وسطائى در منطقه درياچهٔ تانا که در مناطق شمالى کشور يافت مى‌شوند. به‌علت محيط مرتفع استوائى پهناور، در تمام طول سال آب‌وهوا عموماً دلپذير است.

در طول اواخر دههٔ ۱۹۸۰ تا ۱۹۹۰، سالانه حدود ۷۰،۰۰۰ جهانگرد وارد کشور مى‌شدند فقط در حدود ۲۰ درصد آنها جهانگردان تفريحى و بقيه بازرگانان بودند که به‌صورت ترانزيت از اين کشور عبور مى‌کردند. چندين هزار نفر از اين اشخاص براى حضور در جلسات مجامع بين‌المللى که در آديس آبابا برگزار مى‌شدند به اتيوپى مى‌آيند. جهانگردى کنترل‌شده براى شکار مجاز است. با آنکه شکار جهانگردان زيادى را جذب نمى‌کند ولى شکل بسيار باارزشى از جهانگردى است که درآمد قابل ملاحظه‌اى را براى کشور توليد مى‌کند. خارجيانى که در اتيوپى زندگى مى‌کنند. موانع متعددى براى توسعه جهانگردى وجود داشته است عرضه محدود و کيفيت پائين تسهيلات و خدمات توريستي، پراکندگى جاذبه‌ها در مناطق وسيع و خدمات ضعيف حمل‌ونقلى براى اتصال اين جاذبه‌ها به يکديگر، چهره بين‌المللى منفى کشور به خاطر آشوب‌هاى سياسى و قحطي.

طرح جهانگردى اتيوپى برنامه‌اى جامع است که از روش‌هاى علمى استفاده مى‌کند. اين طرح ويژگى‌هاى کلى کشور را بررسى مى‌کند، از جمله عناصر سازمانى به‌عنوان شالودهٔ برنامه‌ريزي، تسهيلات خدمات و زيربناى موجود جهانگردي، جاذبه‌ها و سرگرمى‌هاى توريستى موجود و بالقوه و منابع فنى توسعه و به‌خصوص تقاضا براى جهانگردى را تحليل مى‌کند. به تهيه فهرست از منابع جهانگردى و ارزيابى آنها توجهى خاص شده است. اصل ايجاد مناطق جهانگردى و در اولويت قرار دادن اين مناطق به‌کار رفته است. برنامهٔ کاري، شرايط اجراء مرحله اول توسعه را ارائه مى‌کند.

طرح بر اهميت تسهيل بيشتر در شرايط و روش‌هاى مسافرت جهانگردان تأکيد مى‌کند. تشويق تسهيل بيشتر مسافرت در سطح جهانى سال‌ها يکى از برنامه‌هاى مهم سازمان جهانى جهانگردى بوده است. اين امر براى تسهيل مسافرت بين‌المللى ميان کشورهاى مختلف ضرورى است - اين آسان‌سازى به‌خصوص در کشورهائى که دارند توسعه جهانگردى را شروع مى‌کنند لازم است. در عين حال، اين طرح واقف است که تمام کشورها بايد بر ورود بازديدکنندگان و کالا کنترل‌هائى داشته باشند.

در طرح اتيوپي، بر اهميت صدور رواديد در بدو ورود، حداقل براى جهانگردان کشورهاى داراى بازار توريستى مهم، به‌عنوان افزايش اساسى تسهيل مسافرت تأکيد شده است. به‌علاوه طرح اين نکته مهم را خاطرنشان مى‌کند که کليه مراحل ورود جهانگردان به فرودگاه بين‌المللى بايد با کارآئى و نزاکت انجام شود و اطلاعات لازم در اختيار آنان قرار گيرد. فراهم کردن مراحل ورود با کارآئى و نزاکت شامل مبادى ورود زمينى و دريائى نيز مى‌شود. آسايشى را که جهانگردان در بدو ورود به يک کشور تجربه مى‌کنند نخستين تصور، و غالباً پايدار، آنان را از کشور شکل مى‌دهد. در بسيارى از کشورها که نياز به اصلاحات در زمينه مراحل ورود جهانگردان دارند، دوره‌هاى مخصوص آموزش حساسيت براى کارکنان فرودگاه به‌خصوص کارکنان بخش مهاجرت (کنترل گذرنامه) و گمرک، داير مى‌شود، تا آنها بهتر درک کنند که چگونه با جهانگردانى که وارد مى‌شوند. رفتار کنند.

توصيه برقرارى عوارض خروج فرودگاهى توصيه‌اى معتبر است. عوارض خروج در بسيارى از کشورها اخذ مى‌شود. اين عوارض مى‌توانند منبع مهم درآمد براى دولت باشند. به‌خصوص که اگر براى بهبود تبليغ جهانگردى به طريقى به مصرف برسند. با وجود اين، عوارض خروج نبايد آن قدر زياد باشد که جهانگردان را آزرده کند.

طرح توصيه مى‌کند که آسان ساختن کرايه خودرو توسط جهانگردان مسافرت با خودروهاى شخصى و در نهايت مسافرت در داخل کشور را تسهيل خواهد کرد. اين امر بازارهاى تويستى را افزايش خواهد داد، مدت اقامت جهانگردان را بيشتر خواهد کرد و منافع جهانگردى را به نقاطى خواهد برد که در غير اين‌صورت امکان ندارد جهانگردان به آنجا سفر کنند. ايجاد سهولت براى جهانگردان در استفاده از کارت‌هاى اعتبارى اکنون عامل مهمى در تمام مناطق جهانگردى است.

اين طرح ادارهٔ جهانگردى را به‌عنوان مؤسسه‌اى مى‌داند که از نظر منطقى مسئول هماهنگ کردن افزايش تسهيل مسافرت است. با وجود اين، بايد ساير مؤسسات درگير، اطلاعات عملى انجام دهند. به‌علت پيچيدگى مراحل ورود، در بسيارى از کشورها روش متداول، ايجاد يک کميتهٔ تسهيل مسافرت است. اين کميته از نمايندگان تمام بنگاه‌هاى ذى‌نفع دولتى و هيئت‌ها با مراجع مستقل تشکيل مى‌شود و مسئوليت دارد که اصلاحات مورد نياز براى تسهيل در شرايط و مراحل ورود جهانگرد را توصيه، و اثربخشى فعاليت‌هاى انجام‌شده را در اين زمينه نظارت و کنترل کند.