ایرجا! رفتی و اشعار تو ماند

ایرجا! رفتی و اشعار تو ماند		کوچ کردی تو و آثار تو ماند
چون کند قافله کوچ از صحرا		می‌نهد آتشی از خویش به جا
بار بستی تو ز سرمنزل من		آتشت ماند ولی در دل من
چون کبوتربچه‌ی پروازی		برگشودی پر و کردی بازی
اوج بگرفتی و بال افشاندی		ناگهان رفتی و بالا ماندی
تن زار تو فروخفت به خاک		روح پاک تو گذشت از افلاک
جامه پوشید سیه در غم تو		نامه شد جامه‌در از ماتم تو
شجر فضل و ادب بی‌بر شد		فلک دانش بی‌اختر شد
دفتر از هجر تو بی‌شیرازه است		وز غمت داغ مرکب تازه است
رفت در مرگ تو قدرت ز خیال		مزه از نکته و معنی زامثال
اندر آهنگ دگر پویه نماند		بر لب تار بجز مویه نماند
بی‌تو رفت از غزلیات فروغ		بی‌تو شد عاشقی و عشق دروغ
بی‌تو رندی و نظربازی مرد		راستی سعدی شیرازی مرد
اندر آن باغ که بر شاخه‌ی گل		آشیان ساخته‌ای چون بلبل
زیر سر کن ز ره مهر و وفا		گوشه‌ای بهر پذیرایی ما