استناد به مدارک اجداد

استناد به مدارک اجداد شرط ساسى قبول پرندگان اصلاح‌نژادى در بالاترين سطح کتاب ثبت انساب (ثبت اصلي) مى‌باشد. فقط پرندگانى که منشاء آنها به يک جفت خاص برمى‌گردد مورد قبول واقع مى‌شوند. زمانى‌که پرندگان به‌صورت جفت نگهدارى مى‌شوند اين اطلاعات مى‌تواند از رکوردها و کنترل‌هاى تصادفى به‌دست آيد.

جوجه‌هائى که منشاء آنها به‌طور روشن به جفت مشخصى برنمى‌گردد بايستى منشاء آنها از نظر ژنتيکى مورد تعقيب فرار گيرد. بدون مدارک و دلايل مثبت در مورد دودمان، پرندگان نمى‌توانند در سطح اصلى قرار گيرند. تعقيب ژنتيکى از تشابهات ژنتيکى پرندگان وابسته استفاده مى‌کند. با استفاده از تکنولوژى ژن، همانند شناسائى پدر يک گاو نر، درجه تطابق بين ژن‌هاى دو پرنده ارزيابى مى‌شود. با اثبات يک حداقل مشخص در تفاوت ژنى امکان نسبت دادن جوجه به والدين فراهم مى‌گردد. اين متد همچنين اطلاعات مهمى را در خصوص درجه هم‌خونى و تنوع ژنتيکى جمعيت تحت بررسى فراهم مى‌آورد. چنين آزمايشى با اخذ يک نمونه خون (۵/۰ تا ۱ ميلى‌ليتر) از جوجه و والدين فرضى آن انجام مى‌شود. هر پرنده فقط يک بار آزمايش مى‌شود. نتيجه به‌دست آمده به رکوردهاى اصلاح‌نژادى اضافه مى‌شود. روش‌هاى تعقيب ژنتيکى توسط شرکت‌هاى آمريکائى عرضه مى‌شوند. يک روش جايگزين و مفيد در اروپا در حال شکل‌گيرى است.

مواد ژنتيکى (DNA) پرنده مورد آزمايش از سلول‌هاى خونى جدا شده و تحت اثر آنزيم‌هاى مشخصى قرار مى‌گيرند. اين آنزيم‌هاى محدودکننده نواحى مشخصى از ۴ تا ۸ بار DNA را تشخيص مى‌دهند. فقط در همان نواحى زنجيره DNA قابل برش مى‌باشد و قطعات مشخصى توليد مى‌شوند. جدا شدن اين قطعات بر طبق اندازه آنها در يک ميدان الکتريکى منجر به ايجاد يک 'تابلوى باندي' مى‌شود که هر باند نمايانگر يک قطعه ژنى با طول مشخص است. اختلافات ژنتيکى بين اين افراد موجب اختلاف در اين باندها مى‌شود و از روى اين اختلافات مى‌توان ميزان تقارب دو پرنده را تخمين زد.