چه سازی سرای و چه گویی سرود

چه سازی سرای و چه گویی سرود		فروشو بدین خاک تیره فرود
یقین‌دان که همچون تو بسیار کس		فکندست در چرخ چرخ کبود
چه برخیزد از خود و آهن تو را		چو سر آهنین نیست در زیر خود
اگر جامه‌ی عمر تو زآهن است		اجل بگسلد از همش تار و پود
اگر سر کشی زین پل هفت طاق		سر و سنگ ماننده آب رود
ز سرگشتگی زیر چوگان چرخ		چو گویی ندانی فراز از فرود
چو دور سپهرت نخواهد گذاشت		ز دور سپهری چه نالی چو رود
رفیقان هم‌راز را کن وداع		عزیزان همدرد را کن درود
درخت بتر بودن از بن بکن		ز شاخ بهی کن کلوخ آمرود
مکن همچو عطار عمر عزیز		همه ضایع اندر سرای و سرود