هیچ دل نیست که میلش بدلارائی نیست

هیچ دل نیست که میلش بدلارائی نیست		ضایع آن دیده که برطلعت زیبائی نیست
اگر از دوست تمنای تو چیز دگرست		اهل دل را بجز از دوست تمنائی نیست
ای تماشاگه جان عارض شهرآرایت		بجز از روی تو در شهر تماشائی نیست
ظاهر آنست که برصفحه‌ی منشور جمال		مثل ابروی دلارای تو طغرائی نیست
در هوای گل رخسار تو شب تا سحرم		بجز از بلبل شوریده هم آوائی نیست
هر سری لایق سودای تو نبود لیکن		از تو در هیچ سری نیست که سودائی نیست
جای آن هست که بنوازی و دستم گیری		که بجز سایه‌ی لطف تو مرا جائی نیست
نه که چون لعل شکر بار تو نبود شکری		که به هنگام سخن چون تو شکر خائی نیست
خواجو از عشق تو تا منصب لالائی یافت		همچو الفاظ خوشش لل لالائی نیست