وسعت یافتن زبان فارسی(۲)

جدول بعضى لغات از بين رفته

	دُشوير:			ظنين ـ بى‌حافظه
	فنيه ـ فن:			سسفلکى ـ سفله ـ لئامت ـ لئيم
	خويشکارى:			قوّت ـ اراده در عمل
	اَپَرمنشنيه:			عُجب و نخوت
	ترمنشنيه:			رعونت و بالانشينى
	بالستان:			عالى همت، شکيبا، متين
	خردک نگرشنيه:			بخل، تنگ‌چشمى
	اَيْرمنشنيه:			تواضع ـ فروتنى ـ خضوع
	راذيه (رادى):			جود
	بداشک داشتن:			حفظ کردن
	ويهيه (بهى):			تقوى
	ويهان (بهان):			اتقياء
	کرفک:			ثواب
	وَژَک (بزه):			اثم، بزه‌گر: اثيم
	فرارونيه:			سعادت
	وَرونيه:			شقاوت
	درونديه:			ديوخوئى و شقاوا ازلى و دروغگوئى
	دِروند:			شقى و کذاب و ديوخوى
	هميمالى (همالى):			خصومت
	خودگوشگ:			عالم بى‌عمل ـ نصيحت‌ناپذير
	آپستان:			عبادت
	تن‌ پُوْهْر:			حشر و حساب
	فَرْيَه بُوذبه:			طمع
	فَرْيَه بوذمنشن:			طماع
	فَرِشْ کِرْتيه:			عاقبت به خيرى
	هم‌پُرسَگى:			مصاحبت و صحبت
	اشگهانيه ـ اشگهان:			کاهلى ـ کاهل
	مِهردُروژيه ـ مهردروژ:			بدعهدى، بدعهد
	پتمان منشن:			ثابت‌الوعد، عهدنگهدار
	اَشْموغ:			بدمذهب و مردود
	پاتفَرْش (بادفراه):			عقوبت و جزا
	اَسَنْ خرد:			عقل غريزى
	هوسروب:			نيکنام
	دُسروب:			بدنام
	سِپَزگيه:			بدجنس
	بيش‌اومنديه:			غمناکى
	ذُش پاتخشا:			حاکم جابر ـ جبّار
	دُش پاتخشائيه:			ديکتاتورى و جبارى و حکومت بد
	هُوشَکْنائيه:			زهد و درويشى
	اَنِسْپاسيه (ناسپاسى):			کفران نعمت
	وُشفتار ـ وشفشن(۱) :			مفسد و مخرب ـ فساد و تخريب و به هم پاشيدگى
	اناپخشايشنک:			منتقم، بيرحم
	بُنيک ـ بُندْک :			اصولى
	فرخويه ـ فرخود (فرخ):			سعادت ـ سعيد
	هوگُوِشن:			مدح، نيکنامى
	دُشْ گُوِشن:			دم
	هومت ـ دشمت:			خوش‌نيّت ـ بدنيّت
	هُوخَتُ ـ دشخت:			خوش قول ـ بدقول
	هَوْورشَتْ ـ دُشورشت:			خوش عمل ـ بدعمل
	منيتارى:			انانيّت ـ منم‌زنى
	ويراَوْمندى:			فراست
	اَهْرمَنَکى:			شيطنت
	ويه‌خيمى ـ ويه خيم:			سلامت نفس ـ سليم‌النفس ـ ضذ: دژخيم و دژخيمى
	هوساژکيه ـ هوساژک:			حسن معاشرت ـ معاشر و رفيق
	تن‌پانکيه			حفظ الصحه
	ترس آکاسيه:			احتياط
	بستاريه ـ بستار:			جببن و جبان
	ويه‌دوستيه:			جمال‌دوستى، شرف دوستى
	اپاژيه:			قهر ـ عود
	توخشاکيه ـ توخشاک:			سعى ـ ساعى
	پوژاَياکيه:			تملق ـ چاپلوسى
	بورژشنيک ـ بورژشن:			مترقى ـ ترقى و نمو
	چِميه ـ چِيم:			به قاعده، قاعده
	اپى چميه:			بى‌قاعدگى
	دهشيار:			مقبل
	بختاريه ـ بختار:			نجات، نجات يافته
	وژيتار:			نخبه، منتخب، گزيدار
	شهيک:			لايق و قابل
	شهينيک:			صالح
	آهنگين:			صاحب عزم و مهاجم
	ويرستار:			تمرين کننده
	پتمانيک:			به اندازه و معين
	اَفْديه:			تعجب
	خواستپانيه:			توقع
	نياژان منشنيه:			اظهار فقر، نيازمندى
	بوشاسپ:			چرتى و کاهلى و خواب(۲)

(۱) . در ادبيات اسلامى: گشفتن و گشفت استعمال شده است و مسعود زيادتر از همه استعمال کرده است.

(۲) . نقل از رسالهٔ: اديوتکارى وژر کمتر ـ ص (۱۰۱ ـ ۸۶) از کتاب متون پهلوى