۲۱ دقیقه قبل / روزنامه پیام ما
رئالیسم شبحگون در سینمای تقوایی
باد، همچون موجودی غریب و بی نام، وارد قاب می شود. صدایی از هیچ انسانی نمی آید؛ نه آغازی را روایت می کند و نه پایانی را. تنها تلاطم باد است و گردی که بر خشت ها می لغزد، خشت هایی خشن و پردرد.