معز‌الدین ملک‌شاه سلجوقی

جنسیت: مرد
نام پدر: ابوالفتح حسن بن محمد آلب ارسلان
تولد و وفات: (۴۴۷ -۴۸۵) قمری
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: شاعر
ملقب به جلال‌الدین یا جلال‌الدوله. چهارمین پادشاه سلسلهٔ سلجوقی بود. او به شعر و ادب علافه داشت و گاه در مکاتبات شخصی از اشعار فارسی استفاده می‌کرد. بعد از قتل پدرش ، الب‌ارسلان در ۴۶۵ق ، به سلطنت رسید. او به شعر و ادب علاقه داشت و گاه در مکاتبات شخصی از اشعار فارسی استفاده می‌کرد. از مداحان وی می‌توان امیر معزی نیشابوری را نام برد که امیرالشعرای درگاه نیز بوده است. ملکشاه به سعی خواجه نظام‌الملک ، وی را کشت. بیشتر دوران حکومت وی به جنگ با مخالفان و سرکوبی فتنه‌ها و کشورگشائی گذشت. قلمرو سلجوقی در این عصر به منتهای وسعت و عظمت رسید. از طرفی ظهورحسن صباح و فرقهٔ اسماعیلیه نیز در دورهٔ سلطنت وی بود و خواجه نظام‌الملک سرانجام به دست یکی از فدائیان این فرقه کشته شد. بعد از فوت خواجه سلطان وزارت را به ناج‌الملک شیرازی داد و خود به بغداد عزیمت نمود اما هجده روز بعد ، و بعد از بیست سال حکمرانی ، در همان شهر از دنیا رفت. حسدش را از بغداد به اصفهان بردند و در آنجا به خاک سپردند. در مورد علت مرگ وی اختلاف نظر وجود دارد. از آثار خیر او می توان ساختن چند آبگیر در راه مکه و ساختن رباط و پل در اکثر راهها نام برد. او همچنین در آبادی بسیاری از بلاد ایران ، خصوصاً اصفهان کوشید. از دیگر آثار او اقدام به اصلاح تقویم و بستن زیجی است در اصفهان ، که حکیم عمر خیام نیز در آن شرکت داشته است ، که همان "تقویم جلالی" یا "تقویم ملکی" می‌باشد.تذکره‌ها اشعاری به وی نسبت می‌دهند.

منبع : مطالب ارسالی