اجبار سازنده

▪ من شنیده ام که «اجبار سازنده» در کودکان و نوجوان نتایج خوبی به همراه دارد. آیا اطلاعاتی دراین مورد دارید که ما را در کنترل دیابت فرزندمان شاد و امیدوار نگه دارد؟
بیشتر کودکان چهار تا هفت ساله هدفشان در زندگی کسب رضایت بزرگسالان است، و به همین دلیل اجبار سازنده انگیزه خوبی است برای واداشتن آنها به همکاری با برنامه معمول روزانه کنترل دیابت؛برنامه هایی از جمله درست غذاخوردن، مصرف منظم دارو و کنترل قند خون.
در حقیقت، کنترل دیابت وظایف متعددی را می طلبد که انجام یا تحمل آنها ممکن است برای یک کودک کم سال، دشوار باشد. دادن پاداش به فرزندتان به خاطر همکاریش همانقدر او را لوس می کند که اگر کسی از شما به خاطر تلاش در کارهای روزمره از شما تشکر کند.
مچ فرزندتان را وقتی بگیرید که کار خوبی می کند. اگر متوجه شدید که اندازه گیری قند خون و مصرف داروهایش را به موقع انجام می دهد به او بگویید: «من متوجه شدم که کارهایت را به موقع انجام می دهی. من به تو افتخار می کنم که این کار درست را برای کنترل دیابت و مراقبت از خودت انجام می دهی». تعریف غیر منتظره پاداش بسیار موثری است. به خاطر داشته باشید که به فرزندتان در مواقع دیگر هم به خاطر همکاری اش پاداش بدهید. مثلاً او را در آغوش بگیرید، ببوسید، به او برچسب هدیه بدهید، او را به پارک ببرید یا موقع خواب برایش یک قصه اضافه تر بخوانید. بهتر است از غذا به عنوان جایزه استفاده نکنید. پاداش های غیر خوراکی چون بر روی قند خون اثر نمی گذارند انتخابهای بهتری هستند. علاوه بر این دادن غذا به کودک در قبال انجام رفتار مناسب این پیام نادرست را منتقل خواهد کرد که غذا یک پاداش است.
اجبار سازنده یکی از قویترین ابزارهایی است که والدین می توانند از آن برای تشویق کودکان دیابتی به انجام رفتارهای مثبت در کنترل دیابت استفاده کنند.

منابع:
مجموعه کتابهای انجمن دیابت امریکا

منبع : آموزش دیابت گابریک