آقامحمود بهبهانی

جنسیت: مرد
نام پدر: آقا محمدعلی
تولد و وفات: (۱۲۰۰ -۱۲۶۹ - ۱۲۷۱) قمری
محل تولد: ایران - کرمانشاه - کرمانشاه
شهرت علمی و فرهنگی: فقیه اصولی و شاعر
آقا محمود برادر آقا احمد ، صاحب "مرآت‌الاحوال" ، بود. وی مدارج علمی را ابتدا در خدمت پدر خود و سپس در محضر صاحب "ریاض" و شیخ محمدجعفر کاشف‌الغطاء پیمود. سپس به اصفهان سفر کرد و در آنجا نزد آقامحمد بیدآبادی علوم عقلی را فرا گرفت. او چند سال در نهاوند مقیم شد و بعد به قم رفت و در زمان سلطنت محمدشاه قاجار به تهران آمد. محمدشاه مقدم او را گرامی داشت و مدرسه‌ای در بازارچۀ مروی تهران به‌ نام وی ساخت که او در آنجا تدریس می‌کرد. وی در مسجد حکیم که اکنون به مسجد آقامحمود مشهور است امامت و وعظ می‌کرد. آقامحمود در رسالات محققانه‌ای به‌نام آن پادشاه تألیف و تصنیف کرد. در روزگار ناصرالدین‌شاه نیز معزز و مکرّم بود. به‌ گفتۀ صاحب "المآثر والآثار" آقامحمود رئیس بزرگ بود و برخلاف پدر به‌ تصوف و عالم درویشان توجهی بسیار داشت. آنچه باعث تغییر فکر و حالت آقامحمود شد رابطه‌ او با میرزا محمدتقی کرمانی ، حکیم الهی و طبیعیدان ، در دوران جوانی بود. آقامحمود در دزاشیب تهران درگذشت و در کربلا در جنب قبر جدش دفن شد. از آثار وی: "تنبیه‌الغافلین" ، در رد صوفیه ، برخی این کتاب او را که در جوانی (۱۲۲۸ق) نوشته است برهانی برای مخالفت با صوفیه و دلیلی برای پیروی از عقاید پدر خود می‌دانند؛ "انموذح‌الرجال" ، در علم رجال؛ "التحفهٔ‌الناصریه" ، در اخلاق؛ "مفتاح‌النجاهٔ فی شرح دعاء‌السمات"؛ "مهمات‌الاحکام" ، در مباحث الفاظ؛ "هدایهٔ‌الطالبین و ارشادالراغبین" ، در اصول دین؛ "دیوان" اشعار؛ "معجون الهی" ، در اخلاق.

منبع : مطالب ارسالی