جمعه, ۱۲ خرداد, ۱۴۰۲ / 2 June, 2023
مجله ویستا
سید حیدر بن علی حسینی عبیدلی آملی
جنسیت: مرد
تولد و وفات: (۷۲۰ -بعداز ۷۸۲) قمری
محل تولد: ایران - مازندران - آمل
شهرت علمی و فرهنگی: فقیه ، عارف شیعی امامی
وی از نوادگان علویان مازندران بود و به صوفی شهرت داشت. در طلب علم از زادگاه خود آمل به استرآباد و خراسان و اصفهان رفت. پس از ۲۰ سال به آمل بازگشت و وزیر فخر‌الدوله پادشاه مازندران شد و به‌جاه و مقام و جلال فراوان رسید. در سی سالگی شور حقیقت‌جوئی در وی پدید آمد و برای تزکیهٔ نفس ، عیال و فرزند و مال و مکنت را گذارده و به قصد حج و زیارت بارگاه پیامبر (ص) از آمل خارج شدف به اصفهان رفت و مدتی به تصفیهٔ باطن پرداخت و به نورالدین اصفهانی دست ارادت داد و از انفاس او بهره گرفت. سپس آهنگ حج کرد و قصد مجاورت داشت اما به‌علت نابسامانی جسم او به عراق سفر کرد و بعد از زیارت نجف و کربلا در بغداد رحل اقامت افکند و از محضر مولانا نصیر‌الدین کاشانی مشهور به حلٌی ، و دیگر علما و عرفای شیعهٔ امامیه استفاده برد. و در ۷۶۱ق فخر‌المحققین ، پسر علامهٔ حلٌی ، به وی اجازه داد. سید تا پایان عمر به تزکیهٔ نفس و تصنیف کتب پرداخت. از آثار وی:"التأویلات"؛ در تفسیر قرآن ، "جامع‌الاسرار و منبع‌الانوار"؛ "نص‌النصوص"؛ که شرحی بر "فصوص‌الحکم" ابن عربی است؛ "ارکان فی فروغ‌الشرایع اهل‌الایمان"؛ "امثلهٔ التوحید و ابنیهٔ‌التجرید"؛ "رافعهٔ‌الخلاف عن وجه سکوت امیر‌المؤمنین عن‌الاختلاف"؛ "محیط‌الاعظم"؛ "الکشکول فیما جری لآل‌الرسول"؛ "رسالهٔ‌فی‌العلوم‌العالیه".
تولد و وفات: (۷۲۰ -بعداز ۷۸۲) قمری
محل تولد: ایران - مازندران - آمل
شهرت علمی و فرهنگی: فقیه ، عارف شیعی امامی
وی از نوادگان علویان مازندران بود و به صوفی شهرت داشت. در طلب علم از زادگاه خود آمل به استرآباد و خراسان و اصفهان رفت. پس از ۲۰ سال به آمل بازگشت و وزیر فخر‌الدوله پادشاه مازندران شد و به‌جاه و مقام و جلال فراوان رسید. در سی سالگی شور حقیقت‌جوئی در وی پدید آمد و برای تزکیهٔ نفس ، عیال و فرزند و مال و مکنت را گذارده و به قصد حج و زیارت بارگاه پیامبر (ص) از آمل خارج شدف به اصفهان رفت و مدتی به تصفیهٔ باطن پرداخت و به نورالدین اصفهانی دست ارادت داد و از انفاس او بهره گرفت. سپس آهنگ حج کرد و قصد مجاورت داشت اما به‌علت نابسامانی جسم او به عراق سفر کرد و بعد از زیارت نجف و کربلا در بغداد رحل اقامت افکند و از محضر مولانا نصیر‌الدین کاشانی مشهور به حلٌی ، و دیگر علما و عرفای شیعهٔ امامیه استفاده برد. و در ۷۶۱ق فخر‌المحققین ، پسر علامهٔ حلٌی ، به وی اجازه داد. سید تا پایان عمر به تزکیهٔ نفس و تصنیف کتب پرداخت. از آثار وی:"التأویلات"؛ در تفسیر قرآن ، "جامع‌الاسرار و منبع‌الانوار"؛ "نص‌النصوص"؛ که شرحی بر "فصوص‌الحکم" ابن عربی است؛ "ارکان فی فروغ‌الشرایع اهل‌الایمان"؛ "امثلهٔ التوحید و ابنیهٔ‌التجرید"؛ "رافعهٔ‌الخلاف عن وجه سکوت امیر‌المؤمنین عن‌الاختلاف"؛ "محیط‌الاعظم"؛ "الکشکول فیما جری لآل‌الرسول"؛ "رسالهٔ‌فی‌العلوم‌العالیه".
منبع : مطالب ارسالی
همچنین مشاهده کنید
