دوست دارم

دوست دارم
دل پاییزی ات را
دوست دارم، نگاه سرد بی روحت را دوست دارم
سرود باریدن را در
آسمان ابری ات
ارتعاش دستانت را
با تمام سردی شان دوست دارم
خط به خط وجودت بی تفاوتی است
ای سفیر سکوت،
من باز این سکوت را هم دوست دارم
جرعه جرعه از
رویاهایت نوشیدم تلخ بود
اما این تلخی را هم دوست دارم
در لبخندت عشق به تاراج رفته اما
همین لب های بسته را هم دوست دارم
گفتی که در قلبم جایی نداری
چه کنم که من
این آوارگی را هم دوست دارم
□□□
دلواپسی
در کوچه های انتظار
همیشه دلواپس آمدن ات بودم
از آغاز آمدن ات
اندوه رفتنت آزارم می داد
همیشه در ترانه هایم
می خواندم که رفتن تو محال است
تو چون یک خیال
آمدی و به تلخی یک واقعیت رفتی
اما من همیشه با
ترسیم رویاهایم...
ماندم و می مانم
هنوز در همان کوچه انتظار
به امتداد رفتنت چشم دوخته ام
اما تو روزی می آیی
این آهنگ قلب من است...

نویسنده : باران سلطان محمدی

منبع : روزنامه مردم‌سالاری