جمعه, ۷ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 26 April, 2024
مجله ویستا
هنرمند درونمان را بهتر بشناسیم
وقتی میآموزیم که هنرمندیم، باید تلاش کنیم تا برای بهدست آوردن و تولید هنری اصیل از وجود بینهایتمان به شناختی واقعی از خود و هنرمند درونمان دست یابیم. وقتی توانستیم این موجود هنرمند را در درونمان کشف کنیم و از موانع خلاقیت بالا برویم، راههائی را مییابیم که از طریق آنها ترس را تشخیص میدهیم و آنرا درمان میکنیم و جای زخمهای عاطفی را مرهم میگذاریم و اعتماد بهنفس خود را تقویت میکنیم. آنگاه قادریم عقاید کهنه و آسیبرسانندهای را که درباره خلاقیت و خودمان داریم از میان برداریم. تنها با این روش است که قادر خواهیم بود آثاری ارزشمند بیافرینیم و اگر جزء این باشد یقیناً آنچه میآفرینیم از زلال روح هنرمندمان بهدرستی نمینوشد و بنابراین شفافیت لازم یک اثر جاودانه شدن را ندارد.
ما بهعنوان یک هنرمند همواره وظیفه داریم به مراقبت از خویشتن بپردازیم.
باید بسیار هوشیارانه به محض برداشت از منابع خلاقمان آگاهانه آنرا پر کنیم و این دریای بیکران را همواره پر نگه داریم. اینکار تنها با پرداختن فعالانه به تصاویر برای نوسازی خزائن هنرمان قابل انجام است چرا که هنر زائیده توجه است.
یک هنرمند نباید بگذارد راههای خلاقه وجودش مسدود شود. موانع را باید دید، تصدیق کرد و از سر راه با شجاعت و اعتماد بهنفس برداشت. تجربه نشان میدهد که هنرمندان عادت کردهاند تا سایهدار و به شدت درباره خود داوری کنند و بابت سالهائی که برای تحقق رویاهای خودشان دست بهعمل نزدهاند خود را بکوبند. بهنظر من این بیرحمی فقط وضعیت هنرمند را از آنچه هست بدتر میکند ما هر زمانیکه خود را و هنرمان را باور کردیم میتوانیم شروع کنیم و با شروعی هوشمندانه و آگاهانه به سرعت زمان از دست رفته را جبران کنیم. بسیاری از هنرمندان را میشناسم که یا بیش از اندازه فقیرند یا از نظر فرهنگی و اقتصادی آنقدر از مجالهای هنری پرت افتادهاند که نمیتوانند هنرمندانی باشند که بهراستی هستند. برای برطرف ساختن موانع و آغاز شدن در مسیر خلاقیت و رسیدن به درجه هنری که حق ماست ضرورت دارد حتی اگر شده آرام آرام در این مسیر گام برداریم مسلماً آنچه میجوئیم شفای زخمهای کهنه است و ممانعت از ایجاد زخمهای تازه.
نیاز نیست حتماً پرش کنیم آنهم از ارتفاعات بلند مانند کودکی گام برداریم. آهسته آهسته و وارد دنیائی شویم که به آن تعلق داریم.
اگر در این دنیا هستیم و هنوز به درجاتی که میخواهیم نرسیدهایم صبور و فروتن باشیم. دنیا همه لوازم را برای ما فراهم خواهد کرد. فقط نیاز است چند چیز را در ما ببیند؛ صداقت در عمل، مهارت در کار، استقامت در راه عشق به هدف و شفافیت در خلق آثاری که بهوسیله ما ایجاد و متولد میشود. ما اگر این خزائن معنوی عظیم را در خود داشته باشیم شک نکنید که به جایگاه واقعی هنریمان قدم خواهیم گذاشت.
تنها آرزوی من این است که روزی همه هنرمندان بتوانند در جایگاههائی که حق مسلم آنهاست قرار بگیرند. فقط یادمان باشد تا عناصر و لوازم کافی را نداشته باشیم این حق به ما تعلق نمیگیرد و این عناصر و لوازم هیچکدام ابزارهای بیرونی و مادی نیستند. تماماً بهخودمان و نیروهای درونمان و اعتقادی که بهخود داریم بستگی دارد.
مهرناز آزاد
منبع : مجله موفقیت
همچنین مشاهده کنید
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
خرید میز و صندلی اداری
خرید بلیط هواپیما
گیت کنترل تردد
غزه آمریکا طالبان توماج صالحی حجاب رئیسی رهبر انقلاب سریلانکا کارگران پاکستان مجلس شورای اسلامی دولت
آتش سوزی کنکور سیل هواشناسی تهران سازمان سنجش شهرداری تهران پلیس سلامت فراجا قتل زنان
خودرو مسکن ارز قیمت خودرو قیمت دلار قیمت طلا دلار بازار خودرو بانک مرکزی ایران خودرو قیمت سکه سایپا
ترانه علیدوستی تلویزیون فیلم سینمای ایران مهران مدیری کتاب تئاتر شعر سینما
کنکور ۱۴۰۳
اسرائیل رژیم صهیونیستی جنگ غزه فلسطین حماس فرانسه اوکراین طوفان الاقصی جنگ اوکراین اتحادیه اروپا ترکیه انگلیس
پرسپولیس استقلال سردار آزمون بارسلونا بازی ژاوی فوتبال باشگاه پرسپولیس باشگاه استقلال تراکتور فوتسال تیم ملی فوتسال ایران
تیک تاک همراه اول بنیاد ملی نخبگان فیلترینگ ناسا وزیر ارتباطات تبلیغات اپل نخبگان
مالاریا سلامت روان کاهش وزن استرس داروخانه پیری دوش گرفتن