بیگانه ای که مدام حرف می زند

آمارهای رسمی نشان می دهند میزان مشاهده تلویزیون توسط افراد ایرانی نزدیک به چهار ساعت ونیم در روز است. این میزان درکشورهای دیگر به شش ساعت می رسد. میزان استفاده ازاینترنت و اتاقهای چت نیز در برخی کشورها بیشترازاین گزارش شده است. بطوری که ورود مردان وزنان در اتاقهای چت به عنوان " زندگی دوم" مطرح که زندگی اول را به مخاطره انداخته است. طبیعی است که زندگی دوم (اتاقهای چت) میزان زیادی از انرژی و وقت گفتگو را به خود اختصاص می دهد.
تلویزیون ورسانه ها با صرف وقت کودکان به دنیای مجازی، فرصت تجربه دنیای حقیقی وآشنا شدن با واقعیتهای جذاب، نشاط آور وحتی مخاطره آمیز را ازآنان سلب می کند واین امرآنان را بی حوصله، حسود و... بارمی آورد
مک گایر (به نقل از حمیدی، مهدیه،۱۳۸۳) ورود ابزارهای رسانه ای را به ورود بیگانه تعبیر کرده است و می گوید: " به طورمتوسط شش روز درهفته، بیگانه ای درخانه شما حضوردارد. بیگانه ای که آزادانه درهمه جای خانه سرمی زند وتاثیر می گذارد. این بیگانه وظیفه ساده ای دارد وآن محدود کردن توانایی ما وبچه ها درتشخیص رویا ازواقعیت می باشد. ما به اواجازه می دهیم که درهرساعتی وارد خانه مان شود. اگر ما درباره بیگانگان وغریبه ها به بچه هایمان هشدارمی دهیم، متاسفانه درباره این بیگانه هیچ هشداری به بچه ها نمی دهیم. این بیگانه یکسره حرف می زند وهرچه می خواهد می گوید ودیگران هم سراپا گوش می شوند ".
جان تیلور گاتر (۱۹۹۹) درباره وسعت دنیای مجازی می گوید: " تلویزیون ورسانه ها با صرف وقت کودکان به دنیای مجازی، فرصت تجربه دنیای حقیقی وآشنا شدن با واقعیتهای جذاب، نشاط آور وحتی مخاطره آمیز را ازآنان سلب می کند واین امرآنان را بی حوصله، حسود و... بارمی آورد. " گاتر برای جبران این موضوع، اعتقاد دارد که کودک را بادنیای واقعی آشنا کنید، طبیعت، مابقی کارها را انجام می دهد.
در گزارش ان وای تی (NYT)، زنان درامریکا بیشترازاینکه به فکرمراقبت ازکودکان خودباشند، تلویزیون تماشا می کنند. دراین گزارش آمده است که این زنان درمرتبه اول تلویزیون تماشا می کنند و خریدخانه وصحبت با تلفن در رده های بعدی ارتباط قرار دارند. مراقبت ازکودکان وصحبت کردن با آنها درمراتب پایین تر قرار دارند. همانطورکه ملاحظه می شود، صرف وقت زیاد برای رسانه ها بمنزله کاهش میزان ارتباطهای انسانی بویژه با کودکان می باشد. این روند، به افزایش فردگرایی وکاهش جمع گرایی منجر خواهد شد كه عامل مهمی در آسیب دیدن انسجام خانواده قلمداد می شود.
روانشناسان درحوزهٔ روانشناسی شخصیت و اجتماعی ، برای آنكه بتوانند مطالعات بین فرهنگی را بویژه دربارهٔ ی خود و هویت سامان دهند ؛ مقیاس "فردگرایی ـ جمع گرایی" رابه عنوان یك شاخص بكار می برند.

منبع : تبیان