سالروز حمله اتمی آمریکا به هیروشیما

امروز برابر است با ششم اوت ۲۰۰۷; سالروز حمله اتمی ۶۲ سال پیش آمریکا به هیروشیما. در ششم اوت سال ۱۹۴۵ در ساعت ۸/۱۵ صبح آمریکا برای اولین بار در تاریخ با استفاده از یک بمب اتمی، ۱۴۰ هزار تن از ساکنان هیروشیما را کشت و عرصه جدیدی را در کشتار دسته جمعی غیر نظامیان به وجود آورد.
در نخستین ساعات روز ششم اوت ۱۹۴۵( ۱۵ مرداد ۱۳۲۴) بمب افکن آمریکایی ۲۹-B به نام "انولاگی(Gay Enola)" از جزیره "تین جان" به هوا برخاست و به سمت ژاپن حرکت کرد. هدف نخست این بمب افکن شهر هیروشیما بود. این شهر در آن زمان تقریبا ۳۰۰ هزار تن جمعیت داشت و یک مرکز نظامی مهم متشکل از ۴۳ هزار سرباز به شمار می آمد.
بمب ۴۳ ثانیه پس از رها شدن در ارتفاع ۱۹۰۰ پایی شهر هیروشیما و درست بالای سر یک زمین رژه که سربازان ارتش دوم ژاپن در آن در حال نرمش بودند، منفجر شد و شدت آن تا حدی بود که بمب افکن انولاگی را در فاصله ۵/۱۱ مایلی محل انفجار به لرزه در آورد.
خلبان بمب افکن به خاطر می آورد شهر در توده عظیمی از گرد و غبار فرو رفته بود که همانند یک قارچ به شکلی وحشتناک و باور نکردنی در حال بالا آمدن بود; بعد ها بازده این انفجار حدود ۱۵ کیلو تن (معادل ۱۵ هزار تن TNT) تخمین زده شد.
اما دقایقی قبل از انفجار، آسمان هیروشیما آرام و آفتابی بود. در ساعت ۱۵:۸ روز حمله شهر هیروشیما غرق در فعالیت و جنب و جوش بود. سربازان در حال نرمش صبحگاهی بودند، مردم با پای پیاده یا به وسیله دوچرخه در حال تردد بودند. آن دسته از کسانی که به محل انفجار نزدیک تر بودند، در دم کشته شدند و اجسادشان از شدت سوختگی جزغاله شده بود. شدت شعله های آتش حاصل از انفجار تا حدی بود که پرنده های در حال پرواز در ارتفاع متوسط در آتش سوختند. بازماندگان حمله هیروشیما که در نزدیکی محل انفجار حضور داشتند عموما نور حاصل از این انفجار را کور کننده و همراه با یک موج گرمای ناگهانی و طاقت فرسا توصیف کردند (تاثیرات تشعشعات مواد رادیو اکتیو معمولا بلافاصله ظاهر نمی شوند).
موج انفجار تقریبا بلافاصله افرادی را که در نزدیکی محل انفجار در داخل خانه هایشان بودند تحت تاثیر قرار داد و اغلب آنها را به زمین کوبید. آنهایی که در خانه هایشان بودند از سوختگی های ناشی از تشعشعات اتمی در امان ماندند. شیشه های تمام پنجره ها خرد شده، تمام ساختمان ها به جز آنهایی که بسیار مستحکم بودند، فرو ریختند. شدت انفجار تا حدی بود که یک پسر بچه در حال فرو ریختن خانه اش از پنجره به وسط خیابان پرتاب شد. ظرف چند دقیقه ازهر ۱۰ نفری که در محدوده نیم مایلی یا کمتر محل انفجار حضور داشتند ۹ تن کشته شدند.
افرادی که از محل انفجار دورتر بودند ابتدا یک نور و حرارت شدید و سپس یک غرش کر کننده و موج انفجار شدید را تجربه کردند. تقریبا تمام ساختمان هایی که در محدوده نیم مایلی محل انفجار بودند ویران و تمام ساختمان ها در فاصله سه مایلی تخریب شدند. تنها کمتر از ۱۰ درصد از ساختمان های شهر بدون آسیب باقی ماندند و موج انفجار شیشه های تمام ساختمان ها در محدوده دوازده مایلی را خرد کرد.
مشترک ترین واکنش اولیه مردمی که حتی چندین مایل آن طرف تر از محل انفجار، در خانه هایشان بودند، این بود که گمان کردند خانه شان به طور مستقیم هدف یک بمب قرار گرفته است. نتایج یک مطالعه روی قربانیان حمله اتمی به هیروشیما نشان داد که کمتر از ۵/۴ درصد بازماندگان این حمله دچار شکستگی پا شدند. این جراحات چندان عجیب و غیرعادی نبودند و تنها باعث شدند آنهایی که توان راه رفتن نداشتند گرفتار حریق شوند.
چند روز بعد از حمله پزشکان اولین علایم اشعه زدگی را در میان بازماندگان تشخیص دادند. آمار این بیماری به سرعت شروع به بالا رفتن کرد به طوری که آن دسته از کسانی که به نظر می رسید در حال بهبود هستند مجددا دچار این بیماری جدید عجیب شدند. هیچ کس به طور قطع نمی داند که در نتیجه حمله آمریکا به هیروشیما چند تن کشته شدند اما به طور میانگین ۱۴۰ هزار تن در این انفجار و به دلیل تبعات آن کشته شدند.

منبع : خبرگزاری ایسنا