درخت اگر متحرک بدی به پا و به پر

درخت اگر متحرک بدی به پا و به پر		نه رنج اره کشیدی نه زخمه‌های تبر
ور آفتاب نرفتی به پر و پا همه شب		جهان چگونه منور شدی بگاه سحر
ور آب تلخ نرفتی ز بحر سوی افق		کجا حیات گلستان شدی به سیل و مطر
چو قطره از وطن خویش رفت و بازآمد		مصادف صدف او گشت و شد یکی گوهر
نه یوسفی به سفر رفت از پدر گریان		نه در سفر به سعادت رسید و ملک و ظفر
نه مصطفی به سفر رفت جانب یثرب		بیافت سلطنت و گشت شاه صد کشور
وگر تو پای نداری سفر گزین در خویش		چو کان لعل پذیرا شو از شعاع اثر
ز خویشتن سفری کن به خویش ای خواجه		که از چنین سفری گشت خاک معدن زر
ز تلخی و ترشی رو به سوی شیرینی		چنانک رست ز تلخی هزار گونه ثمر
ز شمس مفخر تبریز جوی شیرینی		از آنک هر ثمر از نور شمس یابد فر