سپیده دم که برآمد خروش بانگ رحیل

سپیده دم که برآمد خروش بانگ رحیل		برفت پیش سرشک من آب دجله و نیل
جهان ز گریه‌ام از آب گشت مالامال		ز سوز سینه‌ام آتش گرفت میلامیل
هلاک من چو بوقت وداع خواهد بود		بقصد جان من ای ساربان مکن تعجیل
مگر بشهر شما پادشه منادی کرد		که هست خون غریبان مباح و مال سبیل
کشندگان گرفتار قید محنت را		مواخذت نکند هیچکس بخون قتیل
طواف کعبه عشق از کسی درست آید		که دیده زمزم او گشت و دل مقام خلیل
بگفتگوی رقیب از حبیب روی متاب		رضای خصم بدست آر و غم مخور ز وکیل
گر از لبم شکری می‌دهی ز طره بپوش		چرا که کفر نماید کرم بنزد بخیل
زبور عشق تو خواجو برآن ادا خواند		که روز عید مسیحا حواریان انجیل