برای روزی که «تهران» نام گرفت، شهری که هم موزه است و هم نیست | روایت‌ شهری امیدوار

«میراث شهری» واژه‌ای است که از چند سال گذشته بیش‌ازپیش بین کارشناسان میراثی و مدیریت شهری و کسانی که تلاشی برای زنده نگه داشتن تاریخ شهرهایی مانند تهران را دارند، دهان به دهان می‌چرخد؛ واژه‌ای که هر کدام از ما در پرسه‌زنی‌هایمان در کوچه پس‌کوچه‌های شهر، رانندگی کردن‌ها و حتی ترددهای باعجلهٔ خود آن را زندگی می‌کنیم، اما هیچ‌وقت به آن نمی‌رسیم، درحالی‌که همین میراث به‌مرور در نقش یک حافظهٔٔ شهری بین مردم جان می‌سپارد و تبدیل به «آهی» می‌شود که وقتی پیرتر می‌شویم با نگاه به هر گوشهٔ شهر از ذهن‌مان و …