دربارۀ شاملو بسیار میتوان نوشت و گفت. او مهمترین شمایل روشنفکری در جامعۀ ایران طی هفت دهۀ اخیر بوده است. یعنی پس از خودکشی صادق هدایت و کودتای 28 مرداد تا به امروز. این نکتۀ نهایی را هم باید اضافه کرد که شاملو نهایتا یک آنارشیست بود. آنارشیست به معنای دقیق و مثبت کلمه. او اساسا به دولت و سیاستمداران و دولتمردان بدبین بود و جهانی را خوش داشت که در آن از اقتدار و حکمرانی خبری نباشد. او دربارۀ سیاستمداران چنین نظری داشت: سیاستمدار همیشه دروغ میگوید ولی اگر گاهی هم راست بگوید، باید دید …