پس از پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۵۷، با فقدان یک دستگاه اطلاعاتی متمرکز و کارآمد، روبهرو بودیم و فعالیتهای اطلاعاتی پراکنده توسط نهادهای مختلف، از جمله واحد اطلاعات سپاه، کمیتههای انقلاب اسلامی و بخشهای اطلاعاتی نخستوزیری و ارتش، نهتنها فاقد هماهنگی و همافزایی بود، بلکه به تشتت عملیاتی و ناکارآمدی در برابر تهدیدات پیچیده منجر شد. از سوی دیگر، تجربه سرکوبگرانه ساواک به عنوان بازوی اطلاعاتی رژیم پهلوی و اتهامات مرتبط با سرکوب و نقض اساسی حقوق مردم، مقاومتهای فکری و سیاسی عمیقی را در برابر …