در گوشه و کنار جهان، از شهرهای پرهیاهوی صنعتی گرفته تا روستاهای دورافتاده، سایهای خاموش بر فرهنگها گسترده شده است: قحطی فرهنگی. این پدیده که گویی روح خلاقیت و هویت جوامع را به تاراج میبرد، در فقدان تولید، دسترسی یا استقبال از آثار غنی هنری، ادبی، موسیقی، تئاتر و دیگر اشکال بیان فرهنگی ریشه دارد. قحطی فرهنگی نهتنها تنوع و غنای فرهنگی را تهدید میکند، بلکه هویت جمعی ملتها را کمرنگ کرده و خلاقیت را به حاشیه میراند. این بحران جهانی، نتیجه تلاقی نیروهایی است که از اقتصاد و سیاست تا فناوری و تغییرات …