فاطمه ارجمند، آگاه مسائل فرهنگی : یکی از بزرگترین خطاهای تاریخی در مدیریت فرهنگی ایران، تقلیل مردم به «مصرفکنندگان» سیاستها بوده است. دولتها معمولا خود را تولیدکننده اصلی فرهنگ میدانند و انتظار دارند جامعه صرفا پذیرای برنامهها، جشنوارهها و محصولات رسمی باشد. حال آنکه فرهنگ، نه در ساختمانهای اداری بلکه در زیست روزمره مردم شکل میگیرد. یک سال نخست دولت چهاردهم، فرصتی تازه برای بازاندیشی در این الگو بود: آیا میتوان مردم را نه در جایگاه مخاطب که در مقام شریک سیاستگذاری و همسازنده روایت ملی …