فاصله میان «تصویب» و «اجرا»

هر کشوری برای آینده خود نقشه راهی دارد که بر اساس آن، نسل‌های جدید را پرورش می‌دهد. در ایران، این نقشه با عنوان «سند تحول بنیادین آموزش و پرورش» شناخته می‌شود؛ سندی که در سال ۱۳۹۰ تصویب شد و قرار بود آموزش و پرورش را از نظامی صرفا حافظه‌محور، به نهادی انسان‌ساز و تمدن‌ساز تبدیل کند. با این حال، پس از گذشت بیش از یک دهه، بسیاری از پرسش‌ها همچنان بی‌پاسخ مانده‌اند. چرا این سند به طور کامل اجرا نشد؟ چه موانعی بر سر راه آن قرار گرفت؟ و مهم‌تر از همه، آینده آموزش و پرورش ایران بدون تحقق این تحول چه خواهد …