یکی از کارکردهای محوری نهاد مرجعیت، نقشآفرینی بهعنوان قطبنمای هدایتگر در عرصههای معنوی و اجتماعی است. جامعه در مواجهه با بحرانها و چالشهای گسترده، به کانونی ثابت و قابل اعتماد نیاز دارد تا در پرتو آن از سردرگمی و پراکندگی رهایی یابد. مرجعیت دینی با تکیه بر منابع اصیل دینی و وحیانی، این نقش حیاتی را ایفا کرده و پناهگاهی امن برای براییابی جامعه فراهم میآورد.