نه تغییر رژیم، نه صلح قطعی؛ ارزیابی سیاست ترامپ درباره ایران

صبح نو/متن پیش رو در صبح نو منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست

امیرعلی ابوالفتح، کارشناس مسائل آمریکا در گفت‌وگو با «صبح نو» در خصوص محورهای دیدار ترامپ و نتانیاهو اظهارکرد: «نتانیاهو قصد دارد به آمریکا سفر و تلاش کند برای اقدام نظامی مجدد حمایت جلب کند. در حال حاضر، ما هنوز مطمئن نیستیم که اگر ایران بخواهد برنامه‌های هسته‌ای خود را از سر بگیرد، آیا حمله‌ای سریع صورت خواهد گرفت یا خیر.»
وی افزود: «اگرچه بر موضوع هسته‌ای تأکید شده، اما باز هم مشخص نیست که واقعا اتفاقی رخ خواهد داد یا نه. احتمال وقوع جنگ افزایش یافته، اما هنوز قطعی نیست.»

آمریکا به‌ دنبال «اسرائیل بزرگ» نیست
کارشناس مسائل آمریکا در پاسخ به این سوال که آیا صحبت‌های اخیر ارتباطی با طرح «اسرائیل بزرگ» دارد که پیش‌تر دنبال می‌شد؟ گفت: «نمی‌دانم، اما به نظر نمی‌رسد آمریکایی‌ها در پی گسترش سرزمینی برای اسرائیل باشند. آمریکا به اسرائیل اجازه داده دست بازتری داشته باشد، اما از سوی دیگر، از نتانیاهو خواسته در قبال برخی مسائل عقب‌نشینی کند.»
 ابوالفتح اظهارکرد: «با وجود این، آمریکا در برخی حوزه‌ها همراهی کامل با اسرائیل ندارد؛ مثلا در موضوع سوریه، آمریکا از ایتالیا خواسته که با دولت جدید سوریه همراه شود و به سمت صلح و حل‌وفصل سرزمینی حرکت کند.»
وی یادآور شد: «به نظر می‌رسد آن‌ها حاضرند بخشی از مسائل را بپذیرند، اما نمی‌خواهند منطقه دوباره دچار تنش شود. به گفته‌ خودشان، منطقه به سمت صلح و جذب سرمایه‌گذاری پیش 
می‌رود.»

حساسیت آمریکا نسبت به تغییر رژیم‌ها
کارشناس مسائل آمریکا خاطرنشان کرد: «در حال حاضر، فشارهای اقتصادی بر کشورها وارد می‌شود، اما این فشارها احتمالا با چراغ سبز آمریکا صورت می‌گیرد. البته در آمریکا حمایت زیادی از تغییر رژیم‌ها وجود ندارد و نسبت به این واژه حساسیت پیدا کرده‌اند، چراکه تجربه‌های تلخی مانند حادثه‌ ۱۱ سپتامبر و جنگ عراق را داشته‌اند.»
ابوالفتح ادامه داد: «حتی پایگاه رأی ترامپ نیز نسبت به این موضوع حساس است. آمریکا در ظاهر از سیاست‌های تغییر رژیم فاصله گرفته، اما در عمل تلاش دارد با فشارهای اقتصادی، بدون مشارکت مستقیم نظامی، شرایطی را فراهم کند که خود ملت‌ها برای تغییر حکومت اقدام کنند.»

فشار اقتصادی به‌ جای مداخله نظامی مستقیم
وی عنوان کرد: «آن‌ها در ونزوئلا نیز چنین کاری می‌کنند: با توقیف نفتکش‌ها، تلاش دارند جلوی درآمد نفتی حکومت را بگیرند. ادعایشان این است که حکومت ونزوئلا از قاچاق مواد مخدر درآمد کسب می‌کند و باید مانع آن شد، اما این ادعاها چندان پایه‌ و اساس محکمی ندارند.»
کارشناس مسائل آمریکا اضافه کرد: «در هر صورت، این سیاست‌ها به شکل فشار اقتصادی بروز می‌یابند، مردم را به خیابان‌ها می‌کشانند و منجر به اعتراضات و شورش اجتماعی می‌شوند که ممکن است در نهایت به تغییر حکومت بینجامد.»
وی تصریح کرد: «این الگو را در ونزوئلا، عراق و سوریه مشاهده کرده‌ایم. در سوریه، تا حدی نتیجه داد؛ در عراق نیز تا حدودی موفق بودند، اما در نهایت مجبور شدند اقدام نظامی مستقیم انجام دهند.»