در پارسی، عباراتی برای احساساتی کشف کردهام که مدتها حسشان کرده اما هرگز نتوانسته بودم بیانشان کنم. استعارههایی یافتهام که بازتاب سفر خودم هستند، عباراتی که حس خانه را به من میدهند و شعری که مستقیما با روح سخن میگوید. این زبان بیش از یک وسیله ارتباطی است – راه جدیدی برای بودن، دوست داشتن، به یاد آوردن و رویاپردازی است.