در روزگاری نهچندان دور، روزنامهنگاری در ایران نه فقط حرفهای برای انتقال خبر، بلکه رسالتی فرهنگی، اجتماعی و اخلاقی بود. پروفسور کاظم معتمدنژاد، پدر علم ارتباطات ایران، روزنامهنگاری را «آینهای برای بازتاب حقیقت» میدانست؛ رسانه را نه ابزار قدرت، بلکه نهاد آگاهیبخش و مسئول در برابر مردم.