خصوصیسازی در کشورمان در طول چهار دهه گذشته هیچگاه به موفقیت پایدار نرسیده و در اغلب موارد به شکست منجر شده است. تجربههایی همچون واگذاری مدیریت ایرانخودرو به گروه کروز، یا انتقال سهام واحدهای بزرگ صنعتی به نهادها و اشخاص خاص، نشان داده که فرآیند خصوصیسازی در کشور بیشتر به تغییر چهره مدیریت منتهی شده تا ایجاد یک بخش خصوصی واقعی و رقابتی. این در حالی است که در کشورهای توسعهیافته، خصوصیسازی بهعنوان ابزاری برای ارتقای بهرهوری و کاهش تصدیگری دولت عمل کرده است؛ بهطور نمونه، اتریش در دهه ۹۰ میلادی …