در دهههای اخیر، مفهوم «دموکراسی انرژی» بهمثابه واکنشی به تمرکز قدرت در نظامهای انرژی فسیلی، در گفتمان سیاستگذاری انرژی جایگاهی فزاینده یافته است. این مفهوم نهتنها بر توزیع عادلانه منابع و دسترسی شهروندان به انرژی پاک تاکید دارد، بلکه از دل آن پرسشهایی بنیادین درباره «حق تصمیمگیری مردم درباره آینده انرژی» سربرمیآورند.