قطر به‌مثابه‌ یک قدرت عاریه‌ای

چنین فرض می‌شود که «هدف ایران از طریق نفوذ بر دولت عراق، حفظ توازن قدرتی است که از زمان سقوط صدام به‌دست آورده است که منجر به تغییر نقش سیاسی اهل سنت و شیعیان شد.» در نهایت «وزن» قدرت عاریه‌ای که از طریق چنین تعاملاتی با بازیگران غیردولتی اسلام سیاسی، به‌ویژه حزب‌الله، حماس، سازمان بدر، عصائب اهل‌الحق و کتائب حزب‌الله به نفع ایران تمام می‌شود، مقابله با نفوذ سیاست‌های رقبای سیاسی‌ ایران مانند اسرائیل و آمریکاست.