اقتصاد ایران پس از گذراندن یکدهه وفور نفتی، از سال 1391 وارد مرحله جدیدی شد که دو مشخصه اصلی آن تشدید تحریمهای تجاری و مالی و همچنین کاهش شدید درآمدهای ارزی حاصل از صادرات نفت بود (مسعود نیلی و همکاران (1397)، اقتصاد ایران؛ چگونگی گذر از ابرچالشها). سال 1394 مصادف با انعقاد قرارداد برجام و برداشتن تحریمهاست که آثار آن را میتوان از میزان فروش نفت و به تبع آن تولید ناخالص داخلی ملاحظه کرد، به طوری که رشد اقتصادی منفی 0.5درصد در سال 1394، به رشد 14.2درصدی در سال 1395 ارتقا یافت.