تعاونیهای مسکن، که روزگاری بهعنوان یکی از مهمترین ابزارهای تحقق مردمیسازی اقتصاد و تامین سرپناه اقشار متوسط و کمدرآمد شناخته میشدند، امروز درگیر رکودی عمیق و ساختاری شدهاند. این نهادها که میتوانستند با تکیه بر سرمایههای خرد مردمی موتور محرک ساختوساز باشند، اکنون از مسیر اصلی خود به دلایل اقتصادی، اجتماعی و سیاسی منحرف شده و سهم آنها در نظام تامین مسکن کشور به حاشیه رانده شده است.