در سالهایی که اقتصاد ایران و بسیاری از کشورهای جهان با موجهای پیدرپی رکود، فشارهای بودجهای، کاهش سرمایهگذاری و بیثباتی بازارها روبهرو هستند، باید درنظر داشت که این رکودها تنها سازمان را بهلحاظ اقتصادی تحتفشار قرار نمیدهد بلکه بزرگترین اثر آن بر رفتار، اعتماد، انگیزه و انسجام درونی سازمان است؛ از اینرو سازمانها با اساسیترین سوال خود روبهرو میشوند «چطور و چگونه در چنین شرایطی سازمان را همچنان حفظ کنیم و بدون نیاز به تعدیل افراد، نیروی انسانی را با انگیزه کنار هم نگه داریم؟»