تجربه کشورهایی مانند آرژانتین، نیجریه، چین و ازبکستان نشان میدهد یکسانسازی نرخ ارز اگرچه شرط لازم برای ثبات اقتصاد کلان است، اما بدون انضباط مالی، اصلاحات پولی، مدیریت ذخایر ارزی و شفافیت در تخصیص ارز به نتیجه پایدار نمیرسد. در شرایطی که دسترسی به منابع ارزی محدود و شکاف میان نرخهای ترجیحی و آزاد رو به افزایش است، هزینههای چندنرخی بودن تشدید میشود. از اینرو اقتصاددانان تاکید میکنند اقتصاد ایران باید با کاهش تدریجی این شکاف و طراحی نقشهگذار، از انفعال در سیاست ارزی فاصله بگیرد.