در پهنهای که روزگاری اقیانوس تتیس گسترده بود و رگهای حیاتی آب، زمینهای خشک را زنده نگه میداشتند، امروز سکوتی تلخ حاصل از بیآبی بر جای مانده است؛ دریاچه آرال و ارومیه، که روزی منبع حیات و زمینهای حاصلخیز بودند، قربانی برداشت بیرویه آب و مدیریت نادرست منابع شدهاند. کاهش سطح آب، خشک شدن تالابها و توفانهای نمکی، نهتنها طبیعت و تنوع زیستی را تهدید میکند، بلکه آینده اقتصادی و اجتماعی منطقه را در سایه خود قرار داده است؛ قصهای که از گذشتههای دور آغاز شده و امروز هشدار روشن برای زمین و انسان …