عمده نیروهایی که در آموزش و پرورش گزینش میشوند، فعلا بیش از آن که صلاحیتهای تخصصی و آموزشی-پرورشی خود را نمایان کنند، باید به رغبت یا رهبت، بیشتر دلمشغول ظواهر و محاسن (!) باشند تا دغدغهمند بواطن و کارآمدیها؛ تازه اگر در سیرِ هموار و هموارهی روابط، مقولهای از آن جنس سهمیههای دانشگاهی مزید بر علّت نشود.