مشکل «تنظیمات کارخانه» نیست؛ لطفاً از «حالت پرواز» خارج شوید!

جامعه ایران به‌عنوان جامعه‌ای در حال‌گذار، ناگزیر باید به سمت فردگرایی افراطی، زوال دین در عرصه عمومی و گسست از حافظه تاریخی حرکت می‌کرد، بنابراین تحلیل‌گران به دنبال نشانه‌هایی برای اثبات این فرضیه گشتند. هرگونه نارضایتی اقتصادی، هر سبک زندگی متفاوت در بخشی از طبقه متوسط شهری و هر انتقادی به حاکمیت، به‌عنوان سندی قطعی بر تحقق آن «گذار» تفسیر می‌شد.