واقعیت میدانی شبکه مترو این است که بخش مهمی از ناوگان با عمر عملیاتی بالای دو دهه در حال سرویسدهی است؛ قطارهایی که باید طبق برنامههای استاندارد، هر چند سال یکبار تحت اورهال کامل قرار میگرفتند؛ اما بهدلیل کمبود بودجه و قطعه، فقط تعمیرات حداقلی روی آنها انجام شده است.