آن سوی آوار امید زنده بود

دوازده روزی که با حملات متجاوزانه صهیونی، سایه جنگ، هوای تهران را سنگین و نفس‌ها را بی‌قرار کرده بود، صدای انفجار، تیرگی آسمان و پژواک ضجه‌ها، حکایت تلخی را روایت می‌کرد؛ اما در دل همین آوار و آتش، چراغ‌هایی روشن ماندند. آنها نه قهرمانانی آرمانی که انسان‌هایی خاکی بودند؛ زن و مرد، داوطلب و حرفه‌ای، که نام‌شان با فداکاری و ایثار گره خورده است.