۱۸ سال پیش در چنین روزهایی پوپک گلدره از دنیا رفت و مادرش در مراسم تشییع پیکر او سفید پوشیده بود تا به گفتهی خودش «پوپک را خوشحال کند». در چنین روزی بیتی را از زبان پوپک خواند با این مضمون: به روز مرگ چو تابوت من روان باشد/گمان مبر که مرا درد این جهان باشد» تا همانگونه که دخترش معتقد بود اعلام کند که «مرگ پایان یک کبوتر نیست».