کلیپ معروفی که یک نفر نانهای خالی را روی دست دارد در برابر صف عبور رزمندگان، شرح واقعی نگاه این نسل ممتاز است. یکی نان خالی را برمیدارد و دیگری از همان هم درمیگذرد و میگذرد! به تجربه میگویم آنان موقع خطر از هم پیشی میگرفتند اما برای گرفتن همان امکانات حداقلی هم پا سست میکردند تا دیگری زودتر برسد. باورشان همان منطق علوی بود که به اندازه توان تلاش باید کرد اما به اندازه رفع نیاز باید برداشت.