گاهی نوشتن برای یک نویسنده، بازی با روایتها و معماری قصههای تازه نیست بلکه کشف زوایای پنهان و یا کمتر دیده شده واقعیتهاست؛ درست مثل کسی که از دل خاک، یک شیء کهن را بیرون میکشد، البته نه برای موزهها که برای زنده کردن و زنده ماندنش. این فرایند در حوزه ادبیات پایداری و دفاع مقدس میتواند شبیه یک معجزه عمل کند. معجزهای که از میان اسناد، روایتها و خاطرههای کمتر دیده و شنیده شده، توانستن و جاودانگی را به حقیقتِ امروز پیوند میدهد.