«ایرج افشار، ایرانشناسی را منحصر به پژوهش بر روی منابع مکتوب نمیدانست و اعتقاد داشت که گاه لازم است محقق سفر کند، راهها و کورهراهها را زیر پا بگذارد و منابع تحقیقی را به چشم ببیند. اینگونه است که ایرانشناسی به کمال میرسد و به معنی اخص محقق میشود.»