خوشحالم که سرنوشتم این بود

موسی اسوار ادبیات را سرنوشت خود می‌دانست و رضایت‌مندی‌اش از این سرنوشت در حدی بود که می‌گفت اگر خداوند عمر دوباره‌ای به او بدهد باز همین مسیر را طی خواهد کرد و هیچ‌گاه ادبیات را رها نخواهد کرد.