خیالپردازی برای کودک یک امتیاز لوکس نیست، بلکه حقی بنیادین در کنار آموزش و بازی است. با این حال در سیاستگذاریهای فرهنگیِ ایران کمتر به عنوان یک حق دیده شده است؛ نتیجه آنکه محصولات کودک در حوزههای کتاب، سینما و تلویزیون از جهانهای فانتزی تهی مانده و نسلی بدون فرصت رویا و تخیل در حال شکلگیری است. یک مدرس دانشگاه و پژوهشگر حقوق بینالملل کودکان در یادداشتی به این مهم پرداخته است.