چهار آتشنشان از ایستگاه ۱۰۲ شهید امید عباسی تهران، روبهروی ما نشستند. هر کدام با چهرهای آرام اما چشمهایی پُر از خاطرات دور و نزدیک؛ از آوار سعادتآباد تا پلاسکو، از چاههایی که مرگ در آنها کمین کرده تا شبهایی که ماسک اکسیژن را به صورت زدند و به دل آتش زدند. این گفتوگو، روایتی بیواسطه از جانهاییست که هر روز، به دل حادثه میزنند تا جان دیگری را نجات دهند.