محمدرضا باهنر از روزی تصمیم گرفت شباهتش با رفقای اصولگرا را به حداقل برساند و با تنظیم رفتار و گفتاری که حضور ۲۸ سالهاش در مجلس را به برگبرنده همفکرانش در لابیگری برای پیشبرد طرحها، مرخصکردن وزرا یا مسکوتگذاشتن برخی لوایح بدل میکرد، به استقلالنظر بهای بیشتری دهد و در الصاق برچسبهای دستهبندی سیاسیون، همرنگ اطرافیانش علامت نخورد.