پیشرانهای فناورانه برای بازآفرینی تصمیمات اقتصادی
اقتصاد ایران در آستانه دههای بحرانی، با انباشت مزمن ناترازیها، تعمیق شکاف سرمایهگذاری، بحران اعتماد در سیاستهای کلان و اختلال در سازوکار تخصیص منابع مواجه است. در چنین شرایطی، راهبردهای سنتی و سیاستگذاریهای شهودی نهتنها توان پاسخگویی به پیچیدگیهای موجود را ندارند بلکه گاه به بازتولید ناکارآمدیها منجر میشوند.