در روزگاری که ادبیات بیش از هر زمان دیگری به سمت انزوا و فراموشی رانده میشود و با گسترش فضای مجازی، نسل «زد» فاصلهای محسوس با ادبیات کهن فارسی گرفته و دلمشغولیاش به سایتها و پلتفرمهای دیجیتال محدود شده است، بازخوانی شعر یادآور یک حقیقت فراموششده است:ادبیات، اگر زنده و انسانی روایت شود، هنوز میتواند با مخاطب امروز گفتوگو کند.